Τι είναι το παγόμορφο οξικό οξύ

Τι είναι το παγόμορφο οξικό οξύ,
Παγετό οξικό οξύ, δράση παγόμορφου οξικού οξέος, Κατασκευαστές παγόμορφου οξικού οξέος, χρήσεις και επιδράσεις του παγόμορφου οξικού οξέος,
Προδιαγραφή ποιότητας (GB/T 1628-2008)

Φυσικοχημικές ιδιότητες:
1. Άχρωμο υγρό και ερεθιστικό ντόρο.
2. Σημείο τήξης 16,6 ℃; σημείο βρασμού 117,9℃; Σημείο ανάφλεξης: 39 ℃.
3. Διαλυτότητα νερό, αιθανόλη, βενζόλιο και αιθυλαιθέρας μη αναμίξιμα, αδιάλυτο σε δισουλφίδιο άνθρακα.

Αποθήκευση:
1. Αποθηκεύεται σε δροσερή, αεριζόμενη αποθήκη.
2. Κρατήστε μακριά από τη φωτιά, θερμαίνετε. Η κρύα εποχή θα πρέπει να διατηρεί θερμοκρασία μεγαλύτερη από 16 βαθμούς Κελσίου, για να αποφευχθεί η στερεοποίηση. Κατά τη διάρκεια της ψυχρής περιόδου, η θερμοκρασία θα πρέπει να διατηρείται πάνω από 16 C για να αποφευχθεί η στερεοποίηση.
3. Διατηρήστε το δοχείο σφραγισμένο. Θα πρέπει να διαχωρίζεται από το οξειδωτικό και το αλκάλιο. Η ανάμειξη πρέπει να αποφεύγεται με κάθε τρόπο.
4. Χρησιμοποιήστε αντιεκρηκτικό φωτισμό, εγκαταστάσεις εξαερισμού.
5. Μηχανολογικός εξοπλισμός και εργαλεία που απαγορεύουν τη χρήση εύκολων στην παραγωγή σπινθήρων.
6. Οι χώροι αποθήκευσης πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με εξοπλισμό επείγουσας επεξεργασίας και κατάλληλα υλικά στέγασης.

Χρήση:

1. Παράγωγο: Χρησιμοποιείται κυρίως στη σύνθεση οξικού ανυδρίτη, οξικού αιθέρα, PTA, VAC/PVA, CA, αιθενόνης, χλωροοξικού οξέος κ.λπ.
2. Φαρμακευτικό: Οξικό οξύ ως διαλύτης και φαρμακευτικές πρώτες ύλες, που χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή καλίου πενικιλίνης G, νατριούχου πενικιλίνης G, προκαΐνης πενικιλλίνης, ακετανιλίδης, σουλφαδιαζίνης και σουλφαμεθοξαζόλης ισοξαζόλης, νορφλοξασίνης, σιπροφλοξασινολευκίνης, προφλοξασινικής οξέος, προφλοξασίνης , καφεΐνη κ.λπ.
3. Ενδιάμεσο: οξικό, όξινο νάτριο δι, υπεροξικό οξύ, κ.λπ
4. Εκτύπωση και βαφή χρωμάτων και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων: Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή χρωστικών ουσιών διασποράς και βαφών δεξαμενής, και την εκτύπωση κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και την επεξεργασία βαφής
5. Σύνθεση αμμωνίας: Με τη μορφή οξικής χαλαμμωνίας, που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του αερίου σύνθεσης για την απομάκρυνση ενός λίτρου CO και CO2
6. Φωτογραφία: Προγραμματιστής
7. Φυσικό καουτσούκ: Πηκτικό
8. Οικοδομική βιομηχανία: Αποτροπή παγώματος του σκυροδέματος9. Σε πρόσθετο χρησιμοποιείται επίσης ευρέως στη βιομηχανία επεξεργασίας νερού, συνθετικών ινών, φυτοφαρμάκων, πλαστικών, δέρματος, χρωμάτων, επεξεργασίας μετάλλων και καουτσούκ

Το οξικό οξύ (ονομάζεται επίσης οξικό οξύ, παγόμορφο οξικό οξύ ή ο τύπος CH COOH) είναι ένα οργανικό μονο οξύ που το 3 είναι η πηγή της οξύτητας και της έντονης οσμής στο ξύδι. Το καθαρό άνυδρο οξικό οξύ (παγόμορφο οξικό οξύ) είναι ένα άχρωμο υγροσκοπικό υγρό με σημείο πήξης 16,7 ° C (62 ° F) και γίνεται άχρωμος κρύσταλλος κατά τη στερεοποίηση. Αν και το οξικό οξύ είναι ένα ασθενές οξύ με βάση την ικανότητά του να διασπάται σε υδατικά διαλύματα, το οξικό οξύ είναι διαβρωτικό και οι ατμοί του είναι ερεθιστικοί για τα μάτια και τη μύτη.
Το οξικό οξύ, ένα κορεσμένο καρβοξυλικό οξύ που περιέχει δύο άτομα άνθρακα, είναι ένα σημαντικό παράγωγο υδρογονανθράκων που περιέχει οξυ. Μοριακός τύπος C2H4O2, δομή Μοριακή δομή
Μοριακή δομή
Το βραχύ CH3COOH, HAC είναι η σύντομη μορφή. Η λειτουργική ομάδα του συντακτικού τύπου είναι μια καρβοξυλική ομάδα και ο αριθμός CAS είναι 64-19-7. Γιατί είναι το κύριο συστατικό του ξιδιού, γνωστό και ως οξικό οξύ. Σε φρούτα ή φυτικά έλαια, για παράδειγμα, κυρίως με τη μορφή εστέρων των ενώσεων τους. Υπάρχει ως ελεύθερο οξύ στους ιστούς, στα κόπρανα και στο αίμα των ζώων. Το συνηθισμένο ξύδι περιέχει 3% έως 5% οξικό οξύ. Το οξικό οξύ είναι ένα άχρωμο υγρό με έντονη έντονη οσμή. Το σχετικό μοριακό βάρος είναι 60,05, το σημείο τήξης είναι 16,6 ℃, το σημείο βρασμού είναι 117,9 ℃, η σχετική πυκνότητα είναι 1,0492 (20/4℃), η πυκνότητα είναι υψηλότερη από αυτή του νερού, ο δείκτης διάθλασης είναι 1,3716. Το καθαρό οξικό οξύ μπορεί να σχηματίσει ένα στερεό που μοιάζει με πάγο σε θερμοκρασία κάτω από 16,6 ° C, γι 'αυτό συχνά ονομάζεται παγόμορφο οξικό οξύ. Διαλυτό σε νερό, αιθανόλη, αιθέρα και τετραχλωράνθρακα. Όταν προστίθεται νερό στο οξικό οξύ, ο συνολικός όγκος γίνεται μικρότερος και η πυκνότητα αυξάνεται έως ότου η μοριακή αναλογία είναι 1:1, που αντιστοιχεί στον σχηματισμό μονοξέος CH3C (OH) 3, το οποίο αραιώνεται περαιτέρω και δεν αλλάζει πλέον σε όγκο .